Santa Maria dei Sette Dolori, ukryty cud Trastevere

Budowę tego kościoła zleciła Camilla Virginia Savelli Farnese, księżna Latery, obok klasztoru oblatów augustianów. Ta ostatnia przyjmowała do życia zakonnego młode kobiety z rodzin szlacheckich, ale słabego zdrowia lub córki upadłej szlachty, aby je kształcić i kierować do życia monastycznego. Ponadto siostry oblatki poświęciły się przygotowaniu dzieci do pierwszej komunii iw 1951 roku otworzyły przedszkole dla dzieci z Trastevere .

Na uwagę zasługuje fakt, że zarówno kościół Santa Maria dei Sette Dolori, jak i klasztor zostały zaprojektowane przez  Francesco Borrominiego, który pracował tam do 1655 roku. Jedną z osobliwości tego kościoła jest właśnie to, że jest to dzieło niedokończone przez architekta barokowego; z jednej strony ze względu na liczne budowy, którymi zajmował się w tym okresie w Rzymie, z drugiej zaś z powodu narastających trudności ekonomicznych księżnej Savelli Farnese . 

Prace rozpoczęto w 1643 r. Pierwsza faza budowy miała miejsce w 1646 roku przez Borrominiego i obejmowała budowę kościoła wraz z kaplicami, fasadą i ośmiokątnym atrium. Kolejna faza, w której architekta już nie było, przypadła na lata 1648-1652. Prace kontynuowano dzięki innym robotnikom, którzy jednak nie potrafili poprawnie zinterpretować projektu Borrominiego i dlatego go zmodyfikowali. Dalsze zmiany nastąpiły w połowie XVIII w. oraz podczas renowacji z połowy XIX i początków XX w. 

W 1849 r., w czasach Republiki Rzymskiej, część pomieszczeń klasztornych służyła jako szpital wojskowy. 20 września 1870 roku podczas „ zdobycia Rzymu ” klasztor został uszkodzony przez ostrzał armatni wojsk, natomiast w czasie okupacji hitlerowskiej był jednym z głównych miejsc schronienia dla wielu  rzymskich Żydów . 

Zespół klasztorny posiada niedokończoną fasadę z surowej cegły, charakteryzującą się wklęsłymi i wypukłymi liniami – typową dla architektury borominiańskiej.

Drzwi prowadzą do przedsionka (atrium), którego architekturę Borromini prawie na pewno skopiował z Piazza d'Oro w Villa Adriana w Tivoli.

Wewnątrz, oprócz osobliwego kształtu ołtarza głównego zwieńczonego dwiema wolutami i kolumnadą, ołtarz z Wizją św. Augustyna  (1650-60) autorstwa malarza z Marche Carlo Maratty oraz płótno  rzymskiego malarza Marco Benefiala z „ Smutny z aniołami niosącymi symbole Męki Pańskiej (1721)” . 

Kościół można zwiedzać jedynie podczas mszy św. o godz. poniedziałek - sobota 19.15 i w niedzielę  20.00 .

 Załączam filmik ;-)